Zowat elke diamant passeert tijdens zijn leven wel eens in de Antwerpse diamantwijk. In de 19de eeuw hebben joden de diamanthandel (terug) naar Antwerpen gebracht. Meestal reisden ze per trein heen en weer tussen Antwerpen en Amsterdam. Dan is het ook maar normaal dat de diamantwijk zich vlak bij het Centraal Station ontwikkelde.

Een gedeelte van de diamantwijk is afgesloten voor verkeer, maar als voetganger kan je hier vrij rondlopen. Pas op echter: Big Brother houdt je constant in het hoog. De concentratie aan cctv camera’s hier is ongemeen hoog.

De juwelierszaken kan je bezoeken, maar de diamantbeurzen zijn enkel toegankelijk voor professionele, of in het kader van een gegidste toer. Vrijwel alle gebouwen in de Hoveniersstraat, Rijfstraat enz. dateren van de periode na WO II. Alle zijn gericht op efficiency en veiligheid.

De Portugese Synagoog

Het enige artistiek interessante gebouw in de wijk is de sefardische synagoog. Deze synagoog, Antwerpenaars hebben het nogal makkelijk over de Portugese synagoog, is gebouwd in 1913. Ze is vernield in WOII, heropgebouwd, was het slachtoffer van een terroristische aanslag in het begin van de jaren 80 en opnieuw opgebouwd.

De naam Portugese synagoog komt voor van het feit dat de sefardische joden afkomstig zijn uit Spanje en Portugal. De katholieke koningen van eind 15de eeuw verdreven hen uit Spanje. Velen kwamen in Antwerpen terecht, maar toen Antwerpen opnieuw onder het gezag van de intolerante Filips II viel, vluchtten velen naar Amsterdam.

De synagoog is een mooi voorbeeld van neo-romaanse bouwkunst. Het staat een beetje verloren, verdrukt tussen alle moderne architecturale brutaliteit er omheen, maar dat draagt net bij tot zijn charme.