Tag: spazieren

Rustig, weg van de drukte: het Begijnhof

Entrance to the beguinage in the Rodestraat
Ingan van het begijnhof in de Rodestraat

Een begijn is een vrouw die, samen met gelijkgezinde vrouwen zich een beetje heeft afgesloten van de wereld, in een begijnhof. Net als een non heeft ze een gelofte van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid afgelegd. In tegenstelling tot een non, geldt het maar een tijdelijke gelofte. Ze kan altijd op haar gelofte terugkomen en het begijnhof verlaten.

Geschiedenis

De eerste begijnen kwamen er in de periode van de Kruistochten. Door de vele oorlogen in Europa en door de Kruisvaarten was er een overschot aan vrouwen. Voor velen werd het onmogelijk een geschikte huwelijkspartij te vinden. Vaak konden ze ook de grote bruidschat niet opbrengen die nodig was om in een klooster in te treden. Dus besloten ze maar samen te gaan leven en door het uitvoeren van allerlei taken in hun levensonderhoud te voorzien.

Die taken waren: wassen, verplegen, les geven, kantwerk enz. Aanvankelijk bekeken de authoriteiten hen een beetje argwanend, bang dat een nieuwe ketterij zou ontstaan. Stilaan groeide het vertrouwen, vooral toen de begijnen een monnik, meestal een franciscaan of een dominicaan toegevoegd kregen als zieleherder en geestelijk leider.

A view of a street inside the beguinage
Een blik op een straat in het begijnhof

In de 20ste eeuw daalde het aantal begijnen drastisch. Vandaag zijn er geen begijntjes meer over. Tenminste niet in onze streken. In een aantal Duitse steden zoals Hamburg, zijn opnieuw begijnhoven ontstaan, al moet gezegd dat er belangrijke verschillen zijn. Het religieuze aspect is veel minder belangrijk geworden, als het al aanwezig is, en de begijnen leven ook niet meer in een hiërarchisch geordend geheel.

De verspreiding

Vrijwel elke stad in de Nederlanden had een begijnhof. Sommige steden hadden er meer dan een. In de hoogtijdagen bestond een begijnhof vaak uit 150 of meer vrouwen. Dat was moeilijk te beheren, en als er nieuwe begijntjes bijkwamen besloot men al snel een nieuw begijnhof op te richten.

In 1998 kwamen 13 Vlaamse begijnhoven op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het Antwerpse begijnhof kwam niet op de lijst terecht omdat het zicht vanuit het begijnhof bezoedeld wordt door de achtermuren van de appartementsblokken die in de jaren ’60 gebouwd werden langs de Italiëlei.

Toch moet het gezegd: het begijnhof met zijn binnentuin is een oase van rust in de drukke omgeving van de Studentenwijk. De Stadscampus en de Ossenmarkt met zijn talrijk cafeetjes liggen om de hoek. Als je het begijnhof bezoekt, respecteer dan de stilte.

Meer informatie over de Vlaamse begijnhoven kan je hier vinden.

Parken in en rond de stad (1)

Source: Joods Actueel

Zoals alle steden in de hele wereld, heeft ook Antwerpen zijn parken met enkele parken in de stad zelf en nog veel meer parken in de aangrenzende districten zoals Merskem, Deurne, Borgerhout, Wilrijk. Tot eind 20ste eeuw waren die districten zelfstandige dorpen, maar toen fuseerden ze om samen Groot Antwerpen vormen en werden ze districten.

De interessantste parken in de stad zelf zijn het Stadspark een driehoek begrensd door Rubenslei, Quinten Matsijslei en Van Eycklei: drie grote schilders uit drie verschillende periodes. Rubens is de reys van de barokkunst, Quinten Matsijs is een renaissanceschilder die wel eens genoemd wordt als de stichter van de Antwerpse School en Jan en zijn broer Hubert Van Eyck zijn Vlaamse schilders uit de gotische periode, wereldwijd bekend omwille van het Lam Gods uit Gent.

Het Stadspark grenst ook aan de diamantwijk en aan het joodse kwartier van Antwerpen. Tot het einde van de 19de eeuw maakte het park deel uit van de vestingsmuur rond de stad, de ‘Spaanse Vesten’. Water voor de stadsgrachten werd aangevoerd via de Herentalse Vaart (nu Plantin-Moretuslei ). Een gedeelte van het water van die Vaart liep in de grachten, een ander gedeete werd de stad ingeleid om de brouwers uit de Kammenstraat van zoet water te voorzien.

Typisch voor het park zijn de vele beeldhouwwerken die er zich bevinden.

source: antwerpen.be

Niet zo ver daarvandaan vinden we de Botanische Tuin, die ooit behoorde aan het Elisabethgasthuis en die we vinden langs de Leopoldstraat. De huidige aanleg met de balustrades, de gaslantaarns en de serres dateert van de 19de eeuw.

Een derde park, misschien wel het mooiste en het populairste, is onze Zoo, die nog elk jaar meer dan een miljoen bezoekers trekt. De Antwerpse Zoo is een van de oudste dierentuinen in de wereld en we vinden er niet alleen een massa fascinerende dieren uit alle hoeken van de wereld, maar ook enkele van de oudste bomen van de stad.

Source: gardenstyle.be

Het hele complex is ondertussen beschermd als monument, bomen incluis. Bij een andere gelegenheid zal ik nog wel eens meer vertellen over deze schitterende diamant in de kroon van stad.

En nog bij een latere gelegenheid wil ik u graag wat meer vertellen over de parken in de diverse districten van de stad.

To make your visit to this website as smooth as possible we use cookies. The cookies are used for statistical reasons and do not store any personal data. If you do not wish to use cookies. You can indicate this by clicking on the No button.